Góðar fréttir fyrir veskið

Fékk póst frá ferdavernd.is þar sem kemur fram að munurinn á því að taka Malarone vs. doxycycline er aðallega sá að maður tekur Malaronið bara í viku eftir heimkomu en doxyið í 4 vikur. Það er auðvitað ekkert gamanmál að taka sýklalyf samfellt í meira en tvo mánuði, en alveg hægt í sparnaðarskyni, sérstaklega ef maður tekur líka hylki með AB-gerlum og/eða er duglegur að borða jógúrt með lifandi gerlum til að viðhalda góðu gerlaflórunni í meltingafærunum. Ætla að byrja strax, til að byggja upp flóruna áður en ég byrja á lyfinu.

Ég ætla að reyna að ná í heimilislækninn minn í símatíma á morgun og fá hjá henni lyfseðil upp á vikuskammt af doxy, og kaupa síðan meira (fyrir langt um minni pening) þegar út kemur. Þarf ekki einu sinni lyfseðil þar.

Ógeðslega dýrt en lífsnauðsynlegt

Arrrggghhhhh!

Þetta er alltaf að verða dýrara. Ég fékk lyfseðil fyrir malaríulyfinu Malarone hjá heimilislækninum mínum, en þegar ég ætlaði að leysa það út reyndist það vera of lítill skammtur, þannig að ég fór á heilusgæslustöðina og fékk viðbót. Læknirinn sem ég talaði við þar tók andköf þegar hann var að útbúa lyfseðilinn í tölvunni og minntist á að lyfið væri dýrt, næstum 700 kr. taflan, eða um 35 þúsund krónur skammturinn sem ég þarf. Og ég sem hélt að magalyfið mitt væri dýrt með ca. 260 kr á pilluna!

Þetta er ekki gott því ég þarf líka að leysa út magalyf upp á um 6 þús. kr. (þökk sé framleiðendum fyrir samheitalyf - upprunalega lyfið kostar um 26 þús. fyrir 98 daga skammt) og pilluna upp á ca. 4 þús. kr., því hana tek ég út í eitt á ferðalögum til að sleppa við að vera á túr á meðan ég ferðast.

Ég get ekki keypt bara einn skammt af Malarone og fengið restina ódýrari úti, því samkvæmt tiltölulega áræðanlegum heimildum fæst lyfið ekki á staðnum og það er svo nýtt að samheitalyf virðast ekki vera komin til sögunnar. Það þykir hins vegar mjög gott því að lítið er um aukaverkanir.

Þegar svona kemur fyrir borgar sig að rannsaka málin betur áður en maður borgar, þannig að mín fór á netið og fann tvö önnur lyf sem henta fyrir þetta svæði: Lariam/Mefloquine, og Doxycycline. Af þessum tveimur er hið fyrra ekki árennilegur kostur, hefur alvarlegar aukaverkanir hjá of stóru hlutfalli notenda til að ég leggi í það, en þær felast m.a. í ofskynjunum og skapsveiflum. Hitt hefur aftur á móti lágt hlutfall alvarlegra aukaverkana, og skammturinn sem mig vantar kostar um 9 þúsund kr. hérna heima. Best er að það fæst úti, ég held meira að segja án lyfseðils. Ég er nokkuð viss um að þetta er lyfið sem ég tók síðast og ég man ekki eftir að hafa fundið fyrir aukaverkunum, þannig að þeirra vegna er ég til í að taka það.

Svona til vonar og vara sendi ég tölvupóst á ferðavernd.is og spurðist fyrir um muninn, vil vera viss um að ég sé að gera rétt með því að taka ódýrari kostinn.

Það hefur aldrei hvarflað að mér að sleppa malaríulyfinu og verja mig bara með DEET, því að malaría getur verið banvæn: hún er 8 algengasta dánarorsökin í heiminum, og samt finnst hún varla í tveimur af heimsálfunum. Vona bara að ég fái ekki Dengue-sótt í staðinn.

Dagur 26 - síðasta færslan í bili

Jæja, þá er áfanga nr. 1 lokið og ég komin heim, og auðvitað beint í fjölskylduboð. Held ég hafi bara staðið mig vel í því að borða ekki of mikið - að minnsta kosti var ég ekki pakksödd þegar ég hætti, heldur bara hæfilega mett.

Útkoman úr þessum fjórum vikum var ca. 4,5 kílóa þyngdartap (ofan á þessi 2 kíló sem ég missti í sumar), 6 cm. minna mjaðmaummál og 10 cm. minna mitti. Ég er farin að þurfa belti eða axlabönd við megnið af buxunum mínum, en efripartarnir passa ennþá, eru bara lausari yfir magann.

Ég á eftir að fara aftur í 2 vikulangar innlagnir, eina í janúar og aðra í lok ágúst, 2 vinnudaga, og viðtöl. Ég læt vita með tölvupósti þegar ég byrja aftur að blogga hérna.

Ég vil svo þakka öllum sem heimsóttu bloggið og skrifuðu í gestabókina og athugasemdirnar fyrir heimsóknirnar og velviljann og velfarnaðaróskirnar. Stuðningur ykkar er ómetanlegur.

Dagur 25

Jæja, þá er farin að styttast dvölin hérna. Einn dagur eftir af skipulagðri dagskrá, en ég hugsa að ég verði hérna fram á laugardag eða jafnvel sunnudag til að nýta mér æfingaaðstöðuna aðeins lengur.

Við fórum í þolgönguna í morgun í nístandi norðvestangjólu og gengum framhjá hálf-frosnum pollum og hrímuðu grasi, en á móti kom að það var sól og mjög fallegt (glugga)veður.

Eitthvað er maginn í mér farinn að kvarta undan matnum - ég verð vör við að mér verður hálf-óglatt þegar ég nálgast matsalinn, en svo lagast það þegar ég fer að borða. Það er ekki að mér þyki maturinn vondur, hann er bara frekar góður, en fjölbreytnin er ekki upp á það besta. Það er alltaf boðið upp á sama áleggið á morgnana og í kaffinu, og undanfarna viku hafa alltaf verið baunaréttir á boðstólum í hádeginu og samtíningur á kvöldin, nema þessa 2 daga sem það er fiskur í matinn. Þegar þarf að þóknast svona mörgum bragðlaukum, og þá sérstaklega öldruðu fólki sem er ekki vant sterkum mat, þá hættir matnum til að verða svolítið bragðdaufur hvað varðar krydd, sérstaklega ef maður er nú vanur að borða rótsterka karrýrétti og chilli. En það er vel hægt að sætta sig við þetta til styttri tíma.

Ég er að lesa áhugaverða bók sem er ætlað að hjálpa manni að koma lagi á átvenjur og losa sig við ósiði sem tengjast mat, svo sem svelti, ofáti, lotugræðgi og nart á milli mála. Hún virkar mjög skynsamleg, og ég held að kerfið sem hún boðar gæti hjálpað mér. Það er víst verið að þýða hana á íslensku, og verður áhugavert að sjá hvort þetta verður næsta tískan í baráttu þjóðarinnar við offitu.

Dagur 24

Er búin í vigtun - hafði lést um 600 grömm frá því síðast. Vantar bara 200 g. í að vera slétt 99 kíló. Það þýðir að frá því í byrjun júní hef ég lést um 6 kíló.

Dagur 23

Mér tókst að missa af þolgöngunni í dag af því að ég var í tíma hjá sálfræðingnum þegar hún byrjaði. Svo var ég núna að fá boðun í útskriftartíma hjá lækninum á föstudaginn, sem byrjar 10 mínútum á eftir kveðjufundinum. Það er nú orðin staðfest staðreynd að þetta fólk kann ekki að skipuleggja stundaskrár. (Ég tók góðan hring í tækjasalnum í staðinn fyrir gönguna).

Það virðist vera hætt að rigna í bili, en í staðinn næða um naprir heimskautavindar og snöggfrysta alla líkamshluta sem maður hefur óhulda í útiveru, þannig að það er kannski ágætt að ég missti af göngunni. Ef svona viðrar áfram á morgun þá hlakka ég ekki til sundtímans sem er á dagskránni, því hann fer fram í útilauginni og eyrun á mér eru viðkvæm fyrir kuli. Ég gæti neyðst til að vera með húfu ofan í lauginni. Það er líka farið að kólna á göngunum, sem er kannski allt í lagi fyrir svona vel einangruð eintök eins og mig, en verra fyrir kulvís gamalmennin sem eru meirihluti dvalargesta hérna.

Í dag var farið í hópferð í Bónus, þar sem við fengum kennslustund í að lesa út úr innihaldslýsingum á matvælaumbúðum, og Borghildur næringarfræðingur benti okkur á helstu gildrur í því sambandi. Matvælaframleiðendur eru mjög snjallir í að láta matinn virðast vera megrunarvænan, án þess að hann sé það. Sem dæmi má taka fínar sultur sem eru auglýstar að séu án viðbætts sykurs, en þegar maður fer að lesa á umbúðirnar kemur í ljós að það er af því að það er notaður ávaxtasykur í líki vínberjasafa til að sæta þær. Vissuð þið annars að gramm fyrir gramm eru jafn margar hitaeiningar í öllum sykri? (Sama á við um fitu og prótein, sama hvers eðlis sem það er). Það eina sem er gott við sultuna umræddu er að hún hentar sykursjúkum vel af því að ávaxtasykurinn fer ekki eins illa í þá og unninn sykur, en hvað megrunina varðar kemur í sama stað niður hvort valin er sykruð sulta eða án viðbætts sykurs. Maður á bara að borða minna af henni, og þá kemur þetta smám saman!

Dagar 18 og 19

Kærar þakkir fyrir hamingjuóskir og hvatningu.

Fimmtudagurinn og föstudagurinn voru svona eins og flestir dagar hafa verið hjá mér á HNLFÍ. Óopinberlega er ég nú ca. 500 g. léttari en ég var á miðvikudaginn, og er þar með búin að minnka niður um eina fatastærð, en maður verður bara að sjá til hvað gerist í næstu opinberu vigtun. Veðrið var ógeðslegt í morgun, en viti menn: það stytti upp og við fengum bara frískandi vind og smá úða á meðan við vorum í göngunni, og svo skall óveðrið á aftur eftir hádegið.

Ég er komin heim til helgardvalar og hef ekki hugsað mér að skrifa meira fyrr en á mánudaginn.

Dagur 17

Búinn að vera langur dagur: fyrst leikfimi, síðan fræðslufundur með Steinunni hjúkrunarfræðingi, síðan þolganga; og eftir hádegi kröftugt sund með vatnsleikfimi, síðan einkaviðtal hjá Steinunni, og loks nudd. Þetta fólk kann sko ekki að skipuleggja stundarskrár - í gær var til dæmis ekkert að gera hjá mér eftir hádegi. Ég er hálfdauð úr þreytu.

Annars er það helst í fréttum að ég er nú léttari en ég hef verið í a.m.k. 4 ár.  

Ég byrjaði sem sagt daginn á vigtun og útkoman var sú að það hafa farið 1,5 kg. á vikunni frá síðustu vigtun, þrátt fyrir að ég hafi farið heim um helgina. Ég er komin niður fyrir 100 kílóin, sem er mikið og gott tilefni til fagnaðar.

Dagar 13-15

Kl. 15:30.

Eins og ég sagði í síðasta pistli þá skrapp ég heim um helgina, enda ákvað ég að það væri mun skárra að hanga heima hjá sér í leiðindaveðri en hérna þar sem minna er hægt að finna sér að gera. Það er nefnilega ekki nein dagskrá hérna um helgar og þó að sundlaug og tækjasalur séu við höndina, þá er takmarkað hvað maður getur eytt löngum tíma þar og eins hvað maður nennir að liggja lengi uppi í rúmi og lesa. Heima getur maður þó lagað til, horft á uppáhalds DVD-myndirnar sínar, farið í heimsóknir, kíkt í Kolaportið eða á bókasafnið (nú eða í bíó – haldiði að ég hafi ekki misst af Mamma Mia! singalong-sýningu eina ferðina enn!) eða þá tekið labbitúrinn inni í Kringlunni til að blotna ekki. Ef það hefði verið almennileg veðurspá hefði ég kannski verið hér kyrr og reynt að komast á hestbak, eða etv. skroppið í bíltúr upp að Geysi eða niður á Stokkseyri og Eyrarbakka, eða farið í langa gönguferð og tekið svolítið af myndum. Kannski um næstu helgi.

Mér tókst að halda æfingum áfram þrátt fyrir heimaveru og fór í langan kraftgöngutúr í hvassviðrinu á laugardaginn – labbaði heiman að frá mér niður á Sæbraut og niður hana og endaði í Kolaportinu. Líklega 3-4 kílómetrar sem er svipað og ganga nr. 3. Tók svo strætó heim, enda leist mér ekki á rokið sem aldrei þessu vant stóð beint niður Laugaveginn í staðinn fyrir að leynast á bak við húsin og blása fólki um koll með óvæntum hliðarvindum eins og vanalegra er.

Á sunnudaginn þegar ég var komin austur aftur tók ég svo hring í tækjunum og held að mér hafi tekist að meiða mig á teygjunum, því ég var slæm í hægri fótleggnum í leikfiminni í morgun, og gafst svo upp á þolgöngunni vegna sársauka í leggnum. Ætla að fara varlega og hlífa fætinum í dag (sem sagt, engin tæki) og reyna svo við göngu 3 á morgun til að sjá hvernig það gengur.

En nú er ég að fara í nudd. Það var mjög stressandi upplifun síðast, enda náði hún að nudda á mér allan skrokkinn á korteri.

Kl. 16:30
Jæja, þá er ég búin í nuddinu, og þrælslöpp á eftir. Það er eins og stungið hafi verið á blöðru. Er að hugsa um að leggja mig í smástund og slappa vel af. Maður fær alveg ofsalega góða slökun út úr þessu nuddi, en það er nokkuð sem gerist eftir á.

 

Kl. 19:00.

Ég þarf að fara með fartölvuna fram í miðrýmið við bókasafnið til að ná netsambandi, sem er nánast eins langt í burt frá herberginu mína eins og hægt er að komast í húsinu. Hér er boðið upp á ýmsa dægradvol, ss. billard, skák, dagblöð, og púsluspil. Nú er eitt vinsælt og þrælerfitt í umferð - teiknað og fullt af smáatriðum og maður getur varla slitið sig frá því ef maður einu sinni sest niður við það. En nú eru að byrja fréttir í sjónvarpinu - bless í bili.

Dagur 12

Kl. 19:30

Jæja, þá er maður kominn heim í helgarfrí, með fulla tösku af þvotti. Ég fór í þolgöngu nr. 4 í morgun, og þoldi hana vel, þó að reyndar væri brekkan í byrjun göngunnar ansi löng og ég lafmóð þegar upp var komið. Ég er reyndar vön að ganga vegalengdina sem er boðið upp á í göngu 4, en bara á sléttlendinu í kringum Skagaströnd. Aftur hef ég hef aldrei verið mikið fyrir brekkur, en þetta var samt ágætt, því ég fékk að sjá nýtt landslag. Við gengum upp á hverasvæði fyrir ofan bæinn, í ausandi rigningu og allnokkru roki, og niður með Varmá, sem er enn vatnsmikil en ekki jafn ógnvekjandi og í gær, enda aftur búin að taka á sig sinn venjulega lit. Við staðnæmdumst við fossinn í smá stund, og einhverjir úr hópnum sáu silung stökkva.

Þyngdartapið mitt litla er, samkvæmt næringarráðgjafanum, líklega af því tilkomið að ég hef ekki verið með neinn bjúg sem ég þurfti að vinna af mér fyrstu vikuna. Ekki veit ég hvort það er rétt, en aftur veit ég að ég var 100,3 kg. í morgun, samkvæmt óopinberri vigt, sem sagt: 1 kílói léttari en á miðvikudaginn. Verð örugglega ekki léttari í fyrramálið, enda var ég að enda við að gæða mér á samloku með dalmatíuskinku og króatískum sauðaosti (sem rann ljúflega niður), en bæði eru rækilega söltuð og líkleg til að valda bjúgsöfnun. Verð að vera dugleg að drekka vatn í kvöld.

Við Borghildur (næringarráðgjafinn) urðum sammála um að mitt vandamál væri ekki svo mikið magnið sem ég borða á venjulegum matmálstímum, heldur allt nartið og aukabitarnir á milli mála, og ofát þegar ég kemst í veislumat. Það er því þetta sem ég verð að gæta mín á og reyna að draga smám saman úr eftir að meðferðinni lýkur.