Pælingar um innréttingu og geymslupláss í húsbílinn

Nú eru framkvæmdir hafnar við innréttinguna, sem er eiginlega bara skápur. Sökkullinn er sem sagt kominn upp:

Skápurinn verður 80 cm hár og 160 cm langur. Borðplatan verður 40 cm djúp og skagar nokkra sentímetra fram fyrir skápinn, sem hvílir hvílir á 5 cm háum og 35 cm djúpum sökkli. Sökkullinn, sem er opinn - þ.e. það er ekki botn á milli hans og restarinnar af skápnum - er til að gefa aðeins meira tárými án þess að fórna of miklu geymsluplássi. (Eins skagar rúmbotninn um 10 cm fram fyrir hliðina á rúminu, til að hægt sé að sitja þar með fæturna aðeins undir sig). 

Innréttingin mun ná frá afturhurðinni og aðeins inn á hliðarhurðina farþegamegin. Það verður sennilega ekki borðplata alla leið - það er eiginlega ákveðið að það verði keypt kælibox sem mun hvíla í hólfi við endann á innréttingunni og af því að það opnast upp er betra að hafa ekki borðplötu yfir því, því mig langar ekkert að þurfa að draga það fram í hvert skipti sem ég vil komast í það.

Svo verða líklega tvær skúffur (a.m.k. keypti pabbi tvö pör af skúffuberum í gær) undir hnífapör, minni eldunaráhöldin og annað smálegt. Svo er ég með áætlun um að útbúa útdraganlega borðplötu til að nota við skriftir. Það er gert með því að setja lista beggja vegna innan á hliðarnar í annarri skúffunni og leggja þar niður lausa krossviðarplötu.

Plássið inni í innréttingunni kemur aðallega til með að verða fyrir kæli, gaskút, vatnbrúsa, skolvatnsbrúsa, hreinlætisvörur, eldunaráhöld og annan þægindaaukandi búnað sem skilur á milli húsbíls og útilegubíls.

Nema klósettið.

Það fer undir rúmið.

Ég vil nefnilega hafa það sem lengst frá staðnum þar sem ég útbý mat.

Þó ég komi til með að byrja með rafmagnskælibox hugsa ég að ég fái mér kannski ísskáp seinna. Innréttingin verður þannig hönnuð að það verður auðvelt að breyta henni fyrir t.d. ísskáp. Eins langar mig í sambyggðan vask og eldunarhellu með loki, en held ég byrji með vaskafat og litla útilegueldunarhellu sem tekur einnota gasbrúsa, nú eða þá prímus, en geri ráð fyrir að hægt verði að saga úr borðplötunni fyrir hinu.

Dýnan í rúmið

Eitt af því sem ég kem til með að þurfa að huga vel að með bílinn er að kaupa góða dýnu ofan á rúmbekkinn. Ég ekkert unglamb lengur og skrokkurinn á mér er ekki lengur þannig að ég geti sofið á hverju sem er. Þeir dagar þegar ég gat hreiðrað um mig ofan á fóðurbætispokum (í einu eftirminnilegu hestaferðalagi á Suðurlandi), sofið á þunnum tjalddýnum (ótal útilegur) eða á beru gólfi (æskuminning) eru liðnir, þó að enn geti ég sofnað hvenær sem er ef undirlagið er tiltölulega þægilegt og stöðugt og hávaðinn undir óþolsmörkum. Það er t.d. ekkert mál fyrir mig að sofna sitjandi í flugvél eða rútu eða bíl. En þetta var útúrdúr.

Dýnan er eitt það mikilvægasta sem ég mun koma til með að þurfa að fá mér í bílinn. Án hennar verður þetta bara rúntmaskína með klósetti og eldunaraðstöðu. Svampdýnur eru góðar til síns brúks, en ég er orðin vön að sofa á gormadýnum og held að ein slík sé málið. Ég á góðar minningar frá eftirminnilegri langferð á breyttri rútu þar sem voru gormadýnur í öllum rúmum og hreyfingin á rútunni upp í gegnum fjaðrandi dýnuna ruggaði manni notalega inn í svefninn. (Ekki fyrirmyndarhegðun, því það er alls ekki sniðugt að liggja í rúminu í húsbíl á ferð, en þegar maður er ungur er maður ekkert að pæla í slíku). Ég segi kannski síðar meira frá því ferðalagi, á að minnsta kosti eftir að segja eitthvað frá rútunni sjálfri.

Ég er reyndar nýlega búin að fá mér heilsurúm með dýnu úr minnissvampi, en það er allt of dýr pakki fyrir ferðarúm sem verður í mesta lagi notað í 30 nætur á ári. Þar að auki er ekkert sérstaklega þægilegt að sitja á þeim til lengdar.

Nei, gormadýna var það heillin, og hana þarf að sérpanta. Ég skoðaði vefsíður helstu verslana sem selja svoleiðis og engin þeirra bauð upp á fullorðinsdýnu mjórri en 80 cm. Rúmið er 70 cm breitt og því verður úrræðið að panta sérsmíðaða dýnu frá RB Rúm, sem er ekki mikið dýrara en að kaupa tilbúið.

En þetta er framtíðarpæling. Dýnan verður ekki keypt fyrr en hægt er að setja hana beint í bílinn, sem sagt þegar allt hitt er tilbúið. Af því að það verður líka setið á henni, þá held ég að ég saumi utan um hana hlíf. Enn eitt sem fer á minnislistann.

Að breyta sendiferðabíl í húsbíl, 6. hluti

Við tókum til handanna í fyrradag og í gær og erum næstum búin með rúmbekkinn. Skilrúmin á milli hólfanna innan í bekknum - sem eru líka stuðningur við rúmbotninn - eru komin upp, og líka botninn sjálfur, og við erum svo til búin að saga til langhliðina í bekkinn. Hún er úr plötu af beykilímtré, sem er selt sem hillu- og borðefni. Ég ætlaði fyrst að kaupa eik, en þegar á hólminn (þ.e. í Bauhaus) var komið, þá leist mér betur á beykið. Enda er allt í lagi að hafa smá tilbreytingu - það er nefnilega eikarparkett á gólfinu í íbúðinni hjá mér og sumt af húsgögnunum er líka úr eik. 

Það sem upp á vantar er að útbúa hurðina fyrir klósetthólfið, setja upp stuðning undir rúmbotninn í þeim endanum sem snýr að afturhurðinni, og festa hliðarplötuna. Sennilega bíðum við með það síðasta þar til gólfklæðningin er komin á, enda þarf að taka rúmið upp áður en það er gert. Svo sátum við heillengi á bekknum og pældum og mældum fyrir eldhúsinnréttingunni. Nú er nefnilega orðið þægilegt að tylla sér aftur í bílinn ef maður passar að setjast á rúmbotninn þar sem skilplata er undir. Loks var farin önnur ferð í Bauhaus og keyptar þrjár beykiplötur til viðbótar. Við ætlum nefnilega aðeins að byrja á innréttingunni eftir hádegi í dag.

Það hefði verið ódýrara að kaupa spóna-, MDF- eða krossviðarplötur, plast- eða melamínhúðaðar eða lakkaðar, en gegnheill viður er fallegri og endingarbetri.

Hér eru nokkrar myndir frá framkvæmdunum:

Pabbi gerir lokamælingar á föstu plötunni í rúmbotninum:

 

Plöturnar sem þilja af hólfin undir bekknum og styðja við rúmbotninn:

Festingarnar fyrir plöturnar. Hliðin verður fest við þær með fleiri vinklum:

Opnanlegi hluti rúmbotnsins festur við með blaðlöm:

 

Beykiplatan komin í hliðina. Opna hólfið er fyrir ferðaklósettið. Síðustu áfangarnir í smíðinni á rúmbekknum verða að útbúa hurðina fyrir þetta hólf og setja upp stuðning við höfuðgaflinn, og síðan verður krossviðurinn lakkaður og beykið olíuborið:

 

Innrétting í (smá)húsbíl

Ég er ekki týpan til að hanga inni við þegar ég er á ferðalögum: annað hvort er ég sofandi, að elda/borða/skrifa dagbókarfærslur, úti að gera eitthvað eða á akstri. Þess vegna þarf ég ekki plássmikinn húsbíl. Þegar ég fór að pæla fyrir alvöru í þessum málum var þetta það sem ég setti niður fyrir mér að ég vildi hafa:

• Svefnaðstaða og setaðstaða. Þetta er mjög mikilvægt, eiginlega það mikilvægasta, finnst mér. Út af takmörkuðu plássi er það eina sem kemur til greina rúmbekkur sem nýtist sem setpláss þegar ég er að borða eða ef ég þarf að vera inni við vegna veðurs. Þarna mundi mér duga bekkur með dýnu og eitthvað til að setja við bakið þegar hann er nýttur sem setpláss. Sængurfata-, skó- og etv. fatageymsla mundi verða undir rúminu. Ferðaklósettið mundi koma undir rúmið til fóta.
• Borð og skápapláss. Lítil innrétting á móti rúminu, helst með renniborðplötu sem fer inn í innréttinguna eða felliborðplötu sem leggst upp/niður á innréttinguna þegar hún er ekki í notkun, til að það sé auðveldara að sitja við skriftir og lestur. Þarna þarf líka að vera pláss fyrir nauðsynjar: skápur fyrir vatnsbrúsa og gaskút, skápur/skúffa fyrir matar-, hreinlætis- og eldunaráhöld, skúffa/skápur undir smábirgðir af matvælum. Í innréttingunni mundi líka verða:
• Aðstaða til að vaska upp og elda. Framtíðaráætlunin er að hafa eldavask (t.d. svona), en ég byrja sennilega með stóran vatnsbrúsa með krana eða pumpu og lítið vaskafat. Hið síðara er fyrirhafnarminna því það þarf að saga fyrir vaskinum og leggja vatnsleiðslur og vera með niðurfallskút ef hinn kosturinn er valinn. Það verður gert ráð fyrir að hægt sé að saga fyrir eldavaski seinna meir. Fyrir eldamennsku geri ég ráð fyrir að nota útilegugashellu (svipað þessari) eða prímus til að byrja með. Eldavaskur kostar nefnilega jafn mikið og lítill ísskápur!
• Pláss fyrir annað, s.s. bækur, landakort, handavinnudót o.s.frv. Spurning með vasa úr taui eða neti, annað hvort í loftið eða á vegginn ofan við rúmið?
• Kælir. Annað hvort rafknúið kælibox eða lítill ferðaísskápur. Byrja sennilega með kæliboxið og kaupi mér pressuísskáp seinna.
• Ferðaklósett. Mjög mikilvægt út af pisseríisvandamálinu.
  
• Ljós. Það berst náttúruleg birta inn í bílinn frá fram- og afturrúðunum, en ég þarf að geta athafnað mig þegar orðið er dimmt og til þess þarf rafmagnsljós.
• Fortjald, farangursbox og ferðagrill eru allt saman framtíðardraumar.

Svo held ég að það sé sniðugt að eiga fellistól og kannski lítið útileguborð til að nota utandyra í góðu verði og svo kæmi sér vel að eiga vindtjald þar til fortjaldið er orðið að veruleika.

Að lokum eru hér síðan krækjur á flottan sjálfinnréttaðan bíl. Eigandinn keypti sér Ford Transit Connect, sem er svipað stór og VW Caddy Maxi, og innréttaði hann sjálfur. Fyrri krækjan er á upplýsingar um vinnuna og sú síðari á upplýsingar um bílinn fullkláraðan. Hann er með flest það sem ég vil hafa í mínum bíl, plús sólarsellur og örbylgjuofn.

Vangaveltur um svefn-, setu- og geymslupláss í húsbílinn

Eins og ég skrifaði um í gær er rúmbekkurinn það næsta sem er á áætluninni. Við komum sem sagt til með að smíða hann inn í bílinn áður en klæðningin kemur í, taka hann niður og setja hann síðan upp aftur þegar hún er komin á. Ég veit annars ekki hvenær við komumst í að klæða bílinn að innan, því það má sennilega ekki vera mjög kalt þegar það fer fram, út af líminu sem er notað.

Við pabbi mældum og pældum mikið í innréttingunni í bílnum, og erum reyndar ekki enn komið að endanlegri niðurstöðu. Hér er það sem er komið á hreint:

Það er ágætis pláss á milli sætisbakanna og botnsins á flutningsrýminu, sem er nokkuð hærra en farþegarýmið. Annað af þessum hólfum kemur til með að innihalda aukarafgeymi til að keyra ljósin og ískápinn/kæliboxið þegar vélin er ekki í gangi. Hitt mun verða fyrir alls konar búnað, s.s. verkfæri, neyðarþríhyrninginn, skyndihjálparkassann og tjakkinn (sem hangir núna innan á einni hlið flutningsrýmisins, en verður að víkja fyrir innréttingunni).

Fyrir ofan farþegarýmið er lág hilla, jafn breið og bíllinn að innan, og djúp. Þarna má, eins og ég orðaði það við pabba, „vel týna nokkrum bókum og landakortum“.

Þetta er líka sniðugt undir t.d. sundföt, handklæði og snyrtivörur og annað lítillegt sem maður þarf að grípa til í skyndingu en vill ekki láta skrölta laust í bílnum. Hillunni hallar niður, þannig það þarf að vera ansi hreint brött brekka til að það renni eitthvað út úr henni.

Flutningsrýmið er 225 cm langt og 145 cm breitt, mælt neðarlega (reyndar bara 117 cm á milli hjólskálanna, en þær falla inn í rúmbekkinn og innréttinguna og skipta því ekki máli í útreikningnum). Mesta breidd er um 155 cm. Hæðin er ekki nema 113 cm, þannig að þeir einu sem geta staðið þar uppréttir eru börn og mjög lágvaxið fullorðið fólk. Þetta verður helst bögg þegar maður er að klæða sig í og úr eða þrífa með tilþrifum. Það er vel hægt að sitja við að elda og við ætlum að gera vinnuvistfræðilega úttekt á því hver hæðin á innréttingunnu þarf að vera miðað við bekkinn/rúmið, þannig að ég fái ekki í bakið við eldamennsku eða skrif þegar ég sit á rúmbekknum. Ég geri líka ráð fyrir að geta opnað aftirhurðina og jafnvel staðið úti við að elda, því það getur verið vandamál með matarlykt í svona litlu rými, ekki síst ef fólki finnst gott beikon (eins og mér).

Skynsamleg hæð á bekknum + dýnunni er auðvitað þannig að ég geti haft iljarnar á gólfinu þegar ég sit (ca. 45 cm), en reyndar væri ég til í að hafa bekkinn titlölulega háan til að auka geymsluplássið undir honum og nota skemil til að tylla fótunum á. Geymslan undir bekknum verður aðgengileg þannig að hægt verður að lyfta rúmbotninum upp og það verður sérstakt hólf fyrir klósettið, sem verður útdraganlegt.

Sá helmingurinn af bekknum sem liggur út að hliðarhurðinni verður þar að auki aðgengilegur utan frá og klósettið fer í þann endann til að ég geti tekið úr því tankinn utan frá (höfðalagið er í hinum endanum). Ég geri ráð fyrir að líka verði hægt að komast í hinn endann um afturhurðina.

Við komumst að þeirri niðurstöðu að rúmið þyrfti að lágmarki vera 70 cm breitt, og svo verður það 2 metra langt. 190 cm mundu duga mér, en pabbi vill hafa það 2 metra ef til þess kæmi í framtíðinni að bíllinn yrði seldur. Rúmið mun nema við afturhurðina og því verður pláss fyrir t.d. mjóan kassa á milli rúmendans og stólbaksins fram í.

Ég er líka að hugsa um að sauma hengivasa til að setja aftan á sætin. Þar má t.d. geyma landakort, snakk/nammi, og fleira smálegt aftan á farþegasætinu þar sem hægt er að seilast í það úr bílstjórasætinu, og vasa aftan á bílstjórasætið undir ýmislegt sem maður þarf að geta gripið til úr vistarverunni, t.d. bækur, lestölvu og annað smálegt. Það mætti meira að segja hugsa sér að vasinn fyrir farþegasætið yrði þannig að það yrðu vasar bæði framan og aftan á sætinu.

Þetta eru hins vegar bara pælingar, og þetta getur allt breyst.

 

Að breyta sendiferðabíl í húsbíl, 5. hluti

Á mánudaginn fór ég eftir vinnu og náði í meira Reflectix og ók síðan í Kópavoginn. Þar beið pabbi og var búinn að kaupa meira masónít og saga út þær tvær panelplötur sem vantaði. Þær eru því tilbúnar, en fara ekki upp fyrr en búið er að fóðra með teppi og ganga frá þeim á annan hátt (þ.e. bólstra plöturnar rúmmegin og mála eða yfirdekkja hinar).

Hér er ein af plötunum sem voru í bílnum, ásamt tilsniðinni einangrun:

Við drifum síðan í því að klára að einangra undir plöturnar sem voru í bílnum, þ.e. í loftinu, hliðarhurðunum og afturhurðunum.

Svona lítur stærri afturhurðin út þegar búið er að taka af henni panelinn:

Fremri hlutann af loftinu höfðum við klárað á laugardeginum. Við tókum plöturnar niður og sniðum Reflectixið eftir þeim. Pabbi hafði ekki bara lagt einangrun undir fremri loftplötuna, heldur tróð hann líka einangrunarefni undir loftklæðninguna yfir farþegarýminu, eins langt og hann kom því.

Næsta verk á dagskrá er að smíða rúmið. Ætlunin er að fella það alveg inn á sinn stað og taka það síðan niður til að hægt sé að setja einangrunarteppið á veggina. Ætli við förum ekki í Bauhaus eftir vinnu í dag til að kaupa efnið í rúmið, og sennilega í innréttinguna líka.

 

 

Að breyta sendiferðabíl í húsbíl, 4. hluti

Á laugardaginn settum við einangrunina í gólfið í bílnum og pabbi skrúfaði niður gólfplötuna, og síðan fór talsverður tími í að búa til mát fyrir panelplöturnar sem eiga að fara í gluggahólfin í hliðunum.

 

Mátin eru gerð þannig að fyrst er sléttaður kraftpappír yfir það sem á að sníða eftir og merkt við útlínurnar með blýanti. Síðan er mátið klippt út eftir blýantslínunum. Af því að pappírinn var erfiður viðureignar og krullaðist alltaf upp eða gekk í bylgjum ákváðum við að búa til endanlegt mát úr kartoni. Við límdum kraftpappírmátið ofan á stykki af kassakartoni og klipptum nýtt, stíft mát úr því. Síðan var farið með það í bílinn og klárað að sníða það nákvæmlega. Loks lögðum við það ofan á masonítplötuna og tókum útlínur af því, og pabbi sagaði síðan út panelinn með stingsög. Við endurtókum svo leikinn með minni plötuna.

Við náðum tveimur panelplötum, einni stórri og einni lítilli, út úr gömlu masónít-skápsbaki sem ég hélt eftir þegar skápurinn fór í endurvinnslu. Hinar tvær plöturnar verða sniðnar eftir hinum plötunum, úr nýrri masónítplötu og restin af henni nýtist eflaust í eitthvað annað. Þegar skrúfugötin eru komin í plöturnar sem verða við rúmið tek ég þær með mér heim til að bólstra þær, því ég kem til með að liggja upp við þær þegar ég sef og vil þess vegna hafa þær mjúkar.

Við erum ekkert að hamast við þetta, tökum það með rónni og vöndum okkur frekar. Ég vonast nú samt til þess að við verðum búin að klæða flutningsrýmið að innan fyrir jól.

Þegar ég segi “við” á ég auðvitað við pabba. Hann stjórnar ferðinni og er bæði arkitekt og smiður í þessu verki.

Ég er hins vegar aðstoðarhönnuður og handlangari. Mamma er í klappliðinu og sér um veitingar.

 

 

 

 

 

Að breyta sendiferðabíl í húsbíl, 3. hluti

Pabbi var orðinn það hress á föstudaginn að við gátum byrjað aftur að vinna í bílnum. Ég flýtti mér til hans úr vinnunni og við tókum til við verkið. Það var hrollkalt þegar við byrjuðum, enda hálfgert rok úti, en eftir því sem leið að kvöldi lygndi og hlýnaði.

Pabbi hafði ákveðið að það væri best að sníða rúmbotninn að hliðinni í bílnum áður en við klæddum bílinn að innan, og það var því verkefni dagsins, ásamt því að einangra undir aftari panelplöturnar sem eru í hliðunum og draga í fyrir rafmagni.

Hönnunin á rúminu þarf að vera þannig að plássið undir því verði sem aðgengilegast, því það verður geymslupláss. Eitt af því sem er gert til þess er að gera geymsluplássið sem aðgengilegast er að hafa rúmplötuna opnanlega, þannig að rúmbekkurinn verður líka kista. Geymslan verður líka aðgengileg um hliðarhurðina og afturhurðina.

Af því að ég kem sennilega til með að kaupa mér svampdýnu í rúmið, og þær eru þungar, ákvað pabbi að hanna rúmið þannig að í stað þess að festa botninn alveg upp við hliðina á bílnum, þá mundi rúmbotninn vera tvískiptur: með ca. 20 cm fastri plötu næst veggnum og við hana mundi restin af rúmbotninum festast með hjörum. Með þessu fyrirkomulagi myndast pláss sem dýnan getur hálf-staðið á þegar bekkurinn er opnaður, í stað þess að hún ýtist alveg upp að veggnum og maður þurfi að berjast við hana þegar lokinu er lyft. Af því að dýnan kemur ekki til með að geta staðið upp á rönd vegna lágrar lofthæðar, þá gerum við líka ráð fyrr einhverju til að halda við rúmbotninn þegar bekkurinn er opnaður, annað hvort priki undir botninn eða bandi upp í loft.

Þegar platan liggur niður verður henni haldið uppi af grind með 3-4 hólfum. Festingarnar fyrir hólfin verða líka fætur fyrir rúmið og styrkja það og halda uppi botninum. Ég er að hugsa um að lakka hliðarnar á rúminu eldrauðar, en það er framtíðarpæling og vel hugsanlegt að ég skipti um skoðun áður en að því kemur.

Það var mjóa platan sem við sniðum að hliðinni í bílnum. Hinn hlutinn verður bara einföld ferköntuð plata með lista á þeim endanum sem snýr að bílstjórasætinu, til að dýnan renni ekki aftan á sætið á leið niður brekkur eða skelli á því ef maður þarf að bremsa harkalega.

Pakklistapæling fyrir húsbílaferðalag

Ég er talsvert ferðavön og hef í mörg ár verið að þróa pakklista sem styttist með hverju ferðalagi (sjá meira um hann hér). Eins skrítið og það nú er, þá hef ég yfirleitt tekið minna með mér eftir því sem ferðalagið er lengra, en það stafar reyndar af því að maður ferðast með allt öðru viðhorfi þegar ferðalagið er langt. T.d. þykir mér leiðinlegt að þurfa að standa í þvottum á fatnaði í stuttum ferðum, en þykir það sjálfsagt mál á lengri ferðalögum.

Nú þarf ég að hugsa pakklistann alveg upp á nýtt. Það má nefnilega segja að húsbíll sé nokkurs konar ferðataska, og reyndar er ein merkingin á orðinu caddy "ílát til að geyma hluti þegar þeir eru ekki í notkun", sem getur vel átt við ferðatösku. (Aðrar merkingar eru "tedós" og "kylfusveinn". Ég ímynda mér að það hafi verið fyrsta merkingin sem Þjóðverjarnir höfu í huga þegar nafnið var ákveðið).

En þó að bíllinn manns sé ferðataska í yfirstærð, þá þýðir það hins vegar ekki að maður geti nú tekið eldhúsvaskinn, þvottavélina og stofusófann með sér. Þetta þarf að íhuga vel.

Meira um það síðar.

 

 

Af hverju húsbíll en ekki tjaldvagn, fellihýsi eða hjólhýsi?

Spurning: Er það ekki ódýrara fyrir einhleyping?

Svar: Kannski, en:

 

Sko, ég hef verið spurð hvort ég vilji ekki bara fá mér tjaldvagn eða fellihýsi, frekar en að vera að fá mér húsbíl. Auðvitað gæti ég það, en málið er að kaup á tjaldvagni eða fellihýsi hefðu kallað á að auk tengivagnsins þyrfti ég annað hvort að kaupa mér nýjan bíl með dráttarkrók eða láta setja dráttarbeisli á þann gamla. Ég hef ekki hugmynd um hvað blessaður gamli bíllinn minn (árgerð 2001) kemur til með að endast lengi, þó að hann sigli alltaf í gegnum bifreiðaskoðun því sem næst athugasemdalaust, og því fannst mér ekki borga sig að láta setja á hann dráttarbeisli. Svo er það eina sem mér finnst tjaldvagn hafa fram yfir tjald vera að maður sefur ekki á jörðinni og það er heldur rúmbetra í kringum mann, en maður þarf samt að fara út á nóttunni til að komast á klósett, eða þá að drösla því með sér í bílnum og bera það inn í fortjaldið í hvert sinn sem maður tjaldar.

 

Hvað fellihýsin varðar eru þau yfirleitt of stór fyrir einn. Ég þarf bara einbreitt svefnpláss, einfalda eldunaraðstöðu og pláss fyrir ferðaklósett, ekki partítjald og svefnaðstöðu fyrir tvo fullorðna, fjögur börn og hund. Þau eru eflaust til lítil, en So What? Sannleikurinn er sá að mig langar bara ekki í tjaldvagn eða fellihýsi.

 

Af því bara. Svo eru þau alveg jafn leiðinlega rök í rigningu og tjöld og tjaldvagnar.

 

Hjólhýsi er annað mál.

Ég væri alveg til í svoleiðis, hefði líklega fengið mér lítið A-hýsi, en stærsti ókosturinn við hjólhýsi er sá sami og við stóran húsbíl, fellihýsi og tjaldvagn: það þarf að geyma þetta þegar maður er ekki að nota það. Ég á ekki bílskúr og upphituð geymsla er það eina sem kemur til greina ef maður vill að þetta endist. Það kostar peninga og þó ég telji mig ekki níska finnst mér kostnaður við slíkt of hár.

 

Nei, húsbíll er það heillin, og það lítill, fjölnota húsbíll. Í staðinn fyrir að setja tækið í aðkeypta geymslu yfir veturinn verður nóg fyrir mig að draga dýnuna úr rúminu inn í geymslu hjá mér ásamt vatnsbrúsanum, klósettinu og öðru smálegu sem bílnum fylgir og nota hann síðan sem heimilisbíl yfir veturinn. Það er ekkert verra að geta sest niður og hitað sér kakó eða súpu í bílnum ef manni dettur í hug að fara í stutta vetrarferð.

 

Svo er ég líka ein af þeim sem flokka heimilissorpið með tilliti til endurvinnslu, og hvílíkur lúxus verður það ekki að geta hent poka af flöskum, pappír eða plastdrasli aftur í bílinn þar sem enginn sér það, í staðinn fyrir að geyma þetta inni hjá sér þar til maður nennir að fara í Sorpu og á meðan lítur íbúðin út eins og ruslahaugur. Ef maður safnar þessu í bílinn þarf maður ekki að gera sér ferð í Sorpu með draslið, því maður getur einfaldlega dottið þar inn á leiðinni annað. T.d. er tilvalið fyrir mig að fara í Sorpustöðina við Dalveginn á leiðinni til mömmu og pabba.

 

--

Ljósmyndin: "Holiday Time". Ljósmyndari: Simon Howden. Fegnin á freedigitalphotos.net.