Smá skemmtun: Húsbílar í Top Gear

Eru fleiri en ég sem finnst gaman að horfa á Top Gear? (Auðvitað). Þá á ég auðvitað við upprunalegu bresku þættina - þeir amerísku eru allt of sótthreinsaðir. Ef þið hafið fylgst eitthvað með þessum þáttum, þá vitið þið að kynnunum er uppsigað við öll farartæki sem mætti kalla hallærisleg, og ofarlega á þeim lista eru húsbílar og hjólhýsi. Hér er frekar fyndið innslag úr einum þættinum þar sem Richard Hammond og James May fara í kappakstur, við fjóra atvinnukappakstursmenn, á gömlum húsbílum. Það besta við þetta er samt að að Jeremy Clarkson vantar alveg.

Það eru til fleiri húsbílainnslög úr þáttunum. Ég pósta þeim kannski seinna.

 

Meira um lista

Hér er ég komin aftur, eftir frábæra en lýjandi helgi í London. Tel mig heppna með að hafa sloppið með geðheilsuna í lagi eftir tvo klukkutíma í jólaösinni á Oxford-stræti. Og þetta á bara eftir að versna eftir því sem líður á aðventuna. En snúum okkur að efninu:

Tilgangurinn með listunum sem ég skrifaði um á mánudaginn fyrir viku er að vita nokkuð nákvæmlega hvað ég á af því sem þarf í bílinn eða er gott að hafa í honum og hvað ég þarf að útvega mér. Mér finnst nefnilega að það sé betra að dreifa öllum kostnaði eins og hægt er og kaupa dýrari hluti eins og t.d. ferðaklósettið og dýnuna í rúmið ekki á sama tíma. Þannig get ég borgað sem mest beint út af launareikningnum mínum en þarf ekki að ganga óþarflega á spariféð. Ég er nefnilega að safna fyrir utanlandsferð með bílinn sem skal farin þegar reynsla er komin á hann, sennilega sumarið 2016 eða 2017, og ég geri fastlega ráð fyrir að sú reisa geti kostað á bilinu 2-300 þúsund krónur þegar allt er tekið saman, ca. 100 þúsund í fargjöld með Norrænu og restin í ferða-, matar- og gistikostnað (það kostar nefnilega að leggja húsbíl á lokuðu svæði). Önnur innkaup gætu svo bæst við.

Ég byrjaði á að semja eigin lista og skoðaði síðan þá sem eru taldir upp hérna að neðan og pikkaði út af þeim það sem ég hafði gleymt eða ekki dottið í hug.

Þessir listar eru sýnilega ætlaðir fyrir stærri bíla, t.d. eru hlutir á sumum þeirra sem benda til þess að bílar höfundanna séu búnir alls konar tækjum sem vantar í minn bíl, svo sem  bakarofnum, örbylgjuofnum, frystum og stórum ískápum, svo ekki sé minnst á umtalsvert meira geymslupláss. Þeir hentuðu mér því ekki í heild sinni, en henta kannski betur en minn listi fyrir þá sem eiga stóra húsbíla þar sem slíkur búnaður kemst fyrir.

Hér eru listarnir (allir á ensku):

Our tour. Þetta eru nokkrir listar - ég fór bara í þann hluta sem við átti. Hérna er listi yfir alla listana sem þau bjóða upp á.

 Ég notaði nokkra af listunum hérna undir yfirskriftinni Supplies RVers Generally Like To Have On-Board At All Times.

Svo fann ég þennan, sem var mjög gagnlegur.

 Ég ætla ekki að birta mína lista fyrr en mér finnst þeir vera nálægt því að vera fullbúnir. Hugsa að ég setji þá á Google Drive þannig að hægt verði að skoða þá út frá ýmsum forsendum og prenta þá út sem tékklista.

 

Nýjustu pælingar um innréttinguna í bílinn

Fyrsta hugmyndin um innréttinguna var með borðplötu sem náði yfir hana alla og þá var gert ráð fyrir að það yrði keyptur ísskápur. Nú er búið að stytta borðplötuna sem nemur tæpri lengdinni á kæliboxinu, því það er jú með loki sem opnast upp. Það þýðir að ef keyptur verður eldavaskur verður afar takmarkað borðpláss eftir, jafnvel þó maður færi út í að kaupa einingu sem er lokað með glerplötu. Þessi stykki eru nefnilega frekar breið, enda ætluð í plássmeiri bíla.

Nýjasta hugmyndin er því sú að fella vask niður í borðið og vera með lausa eldunareiningu í skúffu, eitthvað í líkingu við þetta, nema undir vaskinum.

Þetta er eldunareiningin sem mig langar í:

Því miður er hún of stór

Að hafa eldunareininguna í skúffu mundi lækka hana, sem þýðir að það yrði auðvelt að standa úti við að elda, og líka þyrfti  maður ekki að standa bograndi yfir pottunum inni í bílnum ef maður vill kíkja ofan í þá, eins og hefði verið raunin með eldunarhellu(r) í borðinu. Ég ætla að skreppa í útivistarverslun í Lundúnaferðinni og kannski kem ég með eldunareiningu til baka. Kannski.

En nú fer ég í pásu fram yfir helgi. Mæti aftur á mánudaginn.

 

Ferðaminning

Ein fyrsta minningin sem er skýr í huga mér er frá ferð upp í Þórsmörk þegar ég var fjögurra eða fimm ára gömul. Við vorum á leið yfir Krossá og það sem ég man var að það var bíll fastur í hyl rétt neðan við vaðið yfir ána. Hann var brúnn og mér finnst þetta hafa verið Ford Bronco, þó að mamma fullyrði að þetta hafi verið Jeep Cherokee.

Hvað um það, bíllinn flaut í hylnum með afturendann einan upp úr og ég starði á hann og hugsaði með mér að ekki hefði ég viljað vera í honum þessum. Síðan heyrði ég eitthvað gutl og leit niður, og sá þá að það var ökkladjúpt vatn inni í bílnum, og ég dró undir mig fæturna og hnipraði mig saman í sætinu.

Ég man annars ekkert eftir heimsókninni sjálfri í Þórsmörk eða öðrum atriðum úr ferðalaginu. Svona getur minni manns verið skrítið.

Listar, listar, dásamlegu listar!

Ég er ein af þeim sem finnst gaman að búa til lista. Kannski er það af því að ég hef allta verið frekar óskipulögð.

Eitt dæmi um þessa listaáráttu mína eru pakklistarnir, sem ég hef skrifað um áður á þessu bloggi (hér, og hér). Um helgina settist ég niður og tók saman þrjá gátlista fyrir húsbílinn:

• einn yfir búnað, þ.e. varanlega hluti sem verða í bílnum, flestir bara á ferðatímabilinu, s.s. eldunarbúnaður og dýnan í rúminu, en aðrir alltaf, s.s. verkfæri, landakort, startkaplar og sjúkrakassi;
• einn yfir vörur, þ.e. endurnýjanlega hluti eins og eldspýtur, hreinlætisvörur og geymsluþolin matvæli, sem flestir mega vera í bílnum á ferðatímabilinu, plús hluti eins og varaöryggi, varaperur í ljós, WD40, lásaolíu og fleira smálegt sem er gott að eiga alltaf í bílnum;
• og einn yfir það sem ég tek með mér að heiman þegar ég fer af stað í ferðalag á bílnum, s.s.  myndavélabúnað og ferskar matvörur.

Svo á ég auðvitað eftir að búa til gátlista fyir föt, einn fyrir styttri ferðir og annan fyrir lengri, sem og sundurliðun á innihaldi verkfærakassans og sjúkrakassans (ég á eftir að athuga hvað mér finnst vanta í sjúkrakoddann sem fylgdi bílnum). En það bíður til seinni tíma.

Þetta er kannski svolítið snemmt, en það er betra að vera við öllu búinn þegar að því kemur. Eru ekki einkunnarorð skátanna einmitt Ávallt viðbúinn? Þó ég hafi aldrei verið skáti finnst mér þetta vera frábær einkunnarorð.

Kælir í húsbílinn

Það hafa verið ýmsar hugmyndir á lofti um innréttinguna í bílinn. Þær hafa aðallega snúist um það hvernig kæli ætti að kaupa og hvernig eldunar- og uppvasksaðstaðan yrði. Stærðirnar á þessum búnaði eru nefnilega svo misjafnar.

Eins og ég sagði frá í gær er plássið fyrir kælinn svo til tilbúið. Og reyndar er ég búin að kaupa kæli. Fyrir valinu varð Waeco TC21, 21 lítra kæli- og hitabox sem er hægt að keyra á 12, 24 og 220V.

Það fer á hilluna sem ég ég birti mynd af í gær. Það á eftir að koma hlið í hilluna, og síðan þverslá að framan til að koma í veg fyrir að boxið renni fram úr henni þegar maður bremsar. Ég pantaði boxið á eBay og læt senda það á hótelið sem ég verð á í Bretlandi í helgarferðinni sem ég er að fara í. Kem síðan með það til baka sem farangur. Sparnaðurinn miðað við hvað þetta kostar hér borgar hótelgistinguna í þrjár nætur og gott betur.

Svo get ég notað kælinn heima á veturna, til að kæla gos, safa og vatn, því ég vil hafa svoleiðis lagað svo kalt að það er óhollt fyrir t.d. grænmeti að hafa ísskápinn nógu kaldan.

 

Sendibíl breytt í húsbíl, 7. hluti

Bíllinn er nú búinn að standa óhreyfður á bílastæðinu svo lengi að það eru komnir á hann kóngulóarvefir:

Framkvæmdir héldu aðeins áfram á mánudaginn og þriðjudaginn í síðustu viku. Ég fékk meira að segja að spreyta mig á stingsöginni:

 

Ég sé ekki betur en þetta smellpassi hjá mér. Svo er líka búið að draga fyrir rafmagni:

Það er kominn sökkull undir innréttinguna:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo smíðaði pabbi annan endann á innréttinguna, þar sem kælirinn mun koma. Það vantar bara hliðina. Hann keypti líka vatnsbrúsa og affallsbrúsa:

Svo er ég búin að vera að sanka að mér prufum, af teppi til að veggfóðra með og af dúk á gólfið:

Nú er stopp, því við þurfum að hafa eldunartækin og stærðina á vaskinum á hreinu áður en við förum í að smíða innréttinguna.

Ég hef smá von um að geta fengið notaða sambyggða vask-eldunareiningu, en þarf að fá að skoða hana og mæla stærðina áður en ég fer í að kaupa notað. Lágmarksverð á nýju er um um 70 þúsund.

 

Ekur þú um á svörtum Honda Accord? Passaðu þig á bílaþjófum!*

*Dæmigerð dagblaðsfyrirsögn.

Ég get ekki ímyndað mér að það sé mikill markaður fyrir stolna bíla hérna á Íslandi, hef á tilfinningunni að bílum hér sé frekar stolið annað hvort til að nota þá í stuttan tíma eða þá til að stela úr þeim varahlutum, en í t.d. Evrópu, þar sem er auðveldara að koma þeim langt í burtu á stuttum tíma, er líflegur markaður fyrir stolna bíla.

Ég var að vafra á netinu í fyrradag og, eins og vill gerast, lenti ég eftir flóknum krókaleiðum inni á vefsíðu þar sem fjallað var um bílaþjófnaði. Hún leiddi mig síðan áfram í að skoða efnið betur, og ég komst að ýmsu áhugaverðu.

Það var fróðlegt að uppgötva að algengustu litirnir á þeim bílum sem er stolið eru alltaf vinsælustu bílalitirnir á hverjum tíma. Núna er til dæmis algengast að svörtum, bláum og silfruðum/gráum bílum sé stolið í Evrópu, því það eru vinsælustu litirnir nú um stundir.

Í Bandaríkjunum eru þrír vinsælustu litirnir, bæði hjá bílakaupendum og bílaþjófum, silfurgrár, hvítur og svartur, í þessari röð.

Bestu litirnir til að fæla frá þjófa munu hins vegar vera túrkísblár, gulur og bleikur, allt bílalitir sem njóta lítilla vinsælda. Samkvæmt þessu ætti ég því að láta sprauta bílinn tyggjóbleikan, heiðgulan eða túrkíssanseraðan til að fæla frá þjófa. Kannski bara alla saman?

Hollensk rannsókn leiddi í ljós að fyrir um 20 árum síðan, þegar rauður var vinsæll bílalitur þar í landi, var það einmitt algengasti liturinn á bílum sem var stolið.

Einhver kann að segja að fylgnin á milli vinsælla bílalita og lita á stolnum bílum sé bara af því að það eru minni líkur á að bílaþjófurinn náist með góssið ef bíllinn er í algengum lit, en einhvern veginn hafa rannsakendur komist að þeirri niðurstöðu að þetta sé vegna þess að það sé auðveldara að selja bíl ef hann er í vinsælum lit, og svo fáist líka hærra söluverð fyrir hann (duh!). Atvinnubílaþjófar eru greinilega með markaðslögmálin á hreinu.

Það er hins vegar afar mismunandi hvaða bílategundum er algengast að sé stolið, eftir löndum og álfum, en í Þýskalandi eru það t.d. bílar framleiddir af Volkswagen sem er mest stolið af, sem kemur ekki á óvart því VW mun framleiða um 20% af þeim bílum sem eru seldir þar. Sá bíll sem mest er stolið af í Þýskalandi var hins vegar ákveðin týpa af BMW.

Og hvað með Honda Accord? Jú, það mun vera mest stolna týpan af bíl í Bandaríkjunum.

Ekki beint sú mynd sem dregin upp í bíómyndum eins og Gone in 60 Seconds.

 

 

Að ferðast með öðrum, jákvæða hliðin

Sagt er að eitt besta próf sem hægt er að nota til að komast að því hvort samband við aðra manneskju sé traust sé að ferðast með viðkomandi. Ástæðan er auðvitað sú að ferðalög draga fram bæði það besta og það versta í fólki og leiða stundum í ljós persónuleikaþætti sem fólk jafnvel vissi ekki sjálft að það ætti til. Vináttusambönd hafa styrkst og hjónabönd rústast (og öfugt) í ferðalögum, og ef um verulega langt eða erfitt ferðalag var að ræða, þá verða þar oft til órjúfanleg bönd á milli fólks. Það hefur svo sem ekki reynt mikið á þetta hjá mér, en ég veit að ferðalög hafa breytt mér, og ég veit líka að uppáhalds ferðafélagar mínir eru fjölskyldan mín.

Við höfum ferðast saman frá því að ég var barn, og við förum ennþá saman í fjölskyldubíltúra um helgar, þó bróðir minn komi reyndar sjaldan með í þá núorðið því hann er oft að vinna um helgar og er þar að auki í nýliðaþjálfun hjá björgunarsveit.

Þegar við systkinin bjuggum ennþá heima og vorum í skóla fór fjölskyldan oft í tjaldferðalög saman. Við flæktumst út um allt Ísland og ég var t.d. búin að koma á flesta þéttbýlisstaði landsins fyrir tvítugt. Tvisvar fórum við öll saman í löng ferðalög til útlanda, tókum okkur far með Norrænu og höfðum með okkur bílinn og flæktumst út um alla norður- og mið-Evrópu. Ég man ekki eftir að það hafi nokkurn tímann verið leiðinlegt í þessum ferðum, jafnvel þegar við vorum á akstri svo klukkustundunum skipti. Við systkinin gátum unað okkur við að horfa á landslagið og hlusta á útvarpið eða spjalla við mömmu og pabba.

Það hjálpaði líka til að við mamma og bróðir minn eigum öll auðvelt með að sofa í bíl, og maður getur ekki látið sér leiðast á meðan maður sefur. Það var ekki oft að það kæmi upp ósætti, enda erum við öll frekar afslöppuð og auðveld í umgengni. Ég er þeirrar skoðunar að þessi ferðalög hafi þjappað okkur saman og gert okkur nánari sem fjölskyldu, og ég sakna þess að við erum hætt að fara saman í lengri ferðalög.

Nú er ég að fara í ferðalag eftir viku, með fimm öðrum stelpum. Þetta er reyndar bara löng helgarferð, en það verður gaman að vera saman og treysta vináttuböndin og eyða saman gæðastundum án truflana frá börnum, mökum og daglegu amstri. Ég reikna fyllilega með að við verðum ennþá betri vinkonur í lok ferðar.

 

 

Þessi húsbílaárátta mín er að komast á hættulegt stig...

Um daginn spurði mamma mig hvort bíllinn væri tengdasonur sinn.