Froða

Kem þessu hér með á framfæri ef einhverjir hrekkjalómar þarna úti vilja nýta sér það:

Ónefnd vinkona mín fékk gesti og bar á borði fyrir þá dýrindis franska súkkulaðiköku og rjóma í rjómasprautu. Einn gesturinn spurði hvað hún hefði sett í kökuna sem léti smella í henni á tungunni. Allir fóru að velta þessu fyrir sér, þar til gestgjafinn uppgötvaði að það var rjóminn en ekki kakan sem framkallaði smellina. Einn gesturinn hafði á orði að bragðið af rjómanun væri eins og það væri sódavatn saman við hann – hann væri froðukenndari en hann ætti að vera og það væri kolsýrubragð af honum.

Þá rann upp ljós fyrir gestgjafanum: hún hafði keypt nýja tegund af gashylkjum. Pakkinn var sóttur og þá kom í ljós að í staðinn fyrir rjómasprautugas hafði hún gripið lítil kolsýruhylki fyrir gosvélar.

Kolsýran hafði blandast rjómanum þannig að borða hann var eins og að borða Pop Rocks-sælgæti, sem springur á tungunni og framkallar smelli. Þetta má vel útfæra sem hrekk, þó að það væri auðvitað ennþá sniðugra að fela Pop Rocks í lituðu kremi á köku, en þá verða menn líka að vera snöggir að bera kökuna fram áður en lætin byrja.